No worries

Na twee heerlijke dagen in het hotel zijn we weer on the road!
We zijn lekker naar de sauna geweest, uiteten etc etc.
Ook hebben we heeeerlijk veel geshopt en kattenkwaad uitgehaald.
Besides this, hebben we ook nog nuttige dingen gedaan zoals terug gaan naar het hostel om ons geld terug te vragen van de resterende 6 dagen.
Al gauw kwam probleem 1 in beeld: we wisten niet meer waar het hostel was en waren verdwaald (zoals elke dag).
We liepen de verkeerde straat in en bedachten uiteindelijk toch maar de weg te vragen aan een voorbijlopende burger.
We waren de verkeerde kant op gelopen (20 meter te ver) en Lies zei dan ook heel dramatisch: 'ahhh balen, moeten we weer helemaal terug'.
Toen we arriveerden was de eigenaar jammer genoeg niet aanwezig, maar na een aantal telefoontjes kwam hij dan ook daadwerkelijk naar het hostel.
Waren aardig zenuwachtig, omdat we nogal wat gruwelijke verhalen over hem gehoord hadden.
De eerste stap naar volwassen worden is gezet: we hebben geleerd dat je met vriendelijk zijn een heel eind komt.
Vervolgens konden wij kiezen tussen een tegoedbon voor de resterende dagen of om deze door te verkopen.
Dat laatste ging natuurlijk nooit lukken (zie je al twee blonde meisjes een met de hand geschreven briefje voor een tegoedbon voor een hostel op straat verkopen? Don't think so).
We besloten toch maar om het briefje in het hostel aan iemand te verkopen.
Uiteindelijk vonden we een aardige knul die onze dagen wel wilde overkopen (zelfs nog voor meer geld dan we ervoor wilden hebben).
Toen begon probleem 2: die arme goos had te weinig geld.
Hij heeft stad en land afgezocht voor 40 AUD.
Na bloed, zweet en tranen had die arme knul eindelijk 40 AUD bij elkaar gesprokkeld en konden wij onze vreselijke hostel periode achter ons laten.

Na twee dagen in een duur hotel konden we echter nog niet op het bedrijf terecht en dachten we dat de nachtmerrie weer opnieuw begon met hostels.
Gelukkig bleek dit reuze mee te vallen.
We hadden een eigen kamer die zelfs op slot kon!
Dit waren we niet gewend.

Deze twee dagen in het hostel hebben we besteed aan slapen, shoppen natuurlijk en aan onze bankpassen aanvragen.
Toen we naar een bank op zoek gingen was er een marathon gaande in de stad.
Het was super druk op het station en na enige tijd beseften we dat we tegen de mensen van de marathon inliepen en dat ze ons daarom zo raar aankeken (jaja, zelfs de mensen lopen aan de andere kant van de straat).

We merken dat we nog wel erg op het Hollandse verkeer zijn ingesteld.
Bij het oversteken keek Kel netjes naar rechts, maar werd bijna aangereden van links. Gelukkig kon Lies nog net haar hand uitsteken om dit ongelukje te voorkomen.
Daarnaast zijn de stoplichten ook nog eens heel anders dan in Nederland.
Je hebt namelijk gemiddeld 3 seconden om over te steken.
Gelukkig hebben we een goede conditie.
Ook kunnen de auto's en voetgangers tegelijk over steken, dus links én rechts kijken is wel een must om dit te overleven.
Dit omdat we meerdere malen deze week de verkeerde kant op keken.

Op maandagavond bedachten we om het nachtleven maar eens te verkennen.
Dit was echter geen puik plan, aangezien we ons paspoorten vergeten waren.
Daarnaast is hier op maandagavond niets te beleven.
We besloten om maar een wijntje te drinken in een barretje en zijn toen maar weer naar het hostel gegaan.
Op de terugweg hoorden wij in de verte keiharde apenkreten.
Toen we dichterbij kwamen zagen we een man voor de etalage staan die een etalage pop aan het uitschelden was, dus... are you kidding me?

Vandaag was eindelijk onze kamer klaar op het bedrijf en werden we opgehaald door Lizzie.
We hebben voor t/m het weekend een voorraad ingeslagen, aangezien het bedrijf in the middle of nowhere ligt.
Ook hebben we een leuke winkel gevonden (K-markt), waar we waarschijnlijk veeeel gaan shoppen.
We hebben onze kamer ingericht en een leuk panterprint dekbedje aangeschaft.
Het ziet er erg gezellig uit!
Ook hebben we vandaag twee Woylie's vastgehouden (borstelstaartkangaroorat).

Jammer genoeg is het bedrijf niet geheel stress vrij, aangezien we moeten rennen om de alarmen aan- en uit te zetten.
We hebben een hele handleiding, een groot karwei.

Nu gaan we naar de wc, zijn nog wel even bezig met de alarmen!

(Btw, Macdonalds noemen ze hier Maccas).