Adopted

Pfff, hebben al een tijdje niks meer geschreven..
Waren even ons wachtwoord vergeten en na een paar uur puzzelen hebben we hem toch eindelijk kunnen veranderen.

Nou, waar waren we..
Vrijdag zijn we uitgenodigd om 's nachts twee Brushtail Possums (zoek maar op op internet) vrij te laten in de bush bush bij Emma's huis.
Emma is een werkneemster van NAR (je kan wel merken dat de relaties tussen werknemers hier heel anders zijn dan in Nederland).
Al bij de eerste ontmoeting nodigde Emma ons al uit om de dieren vrij te laten en bij haar te blijven slapen.

De dierenarts hier, Chloé, heeft ons naar het huis van Emma gebracht in the middle of nowhere (again).
Na twintigduizend rondjes te hebben gereden in de buurt van het huis, hadden we het dan eindelijk gevonden!
Emma had spaghetti voor ons gekookt, eindelijk wat anders dan onze lievelings opwarm maaltijden.
Na het eten gingen we met Emma achter het huis in de bush bush de Possums vrijlaten (in het pikkedonker, waarschijnlijk tussen de slangen).
We hoorden allemaal rare geluiden, ohoh.
Leuk om te zien hoe zo'n beestje zich gelijk weer thuisvoelt in het wild.

Na het vrijlaten van de Possums wilde Emma met ons Marshmallows roosteren op de bush bush manier.
En jawel, daar ging ze hoor, pakte een paar takken, brak deze af en dat was onze Marshmallow spies.
Echter had Emma drie honden, erg leuk, die deze stokken blijkbaar ook erg aantrekkelijk vonden.
Wij zaten daar op stoeltjes met die Marshmallows in het vuur, pakt die hond plotseling onze stok beet en ging ermee vandoor.
Dussss, leuk avondje Marshmallows roosteren.
Emma wilde ons ook graag Australische dingen laten eten, zoals Timtam koekjes en Vegemite.
Timtam koekjes zijn koekjes van chocola, waarvan je twee zijkantjes af eet, het ene zijkantje doe je in je mond en het andere zijkantje in de chocolademelk. Dan drink je door het koekje heen de chocolademelk.
Daarna gingen we Vegemite proberen, dat is een soort stroperige substantie en heel erg zout.
Kelly vond het niet zo lekker..
Na dit geprobeerd te hebben, mochten wij in Emma haar bed slapen en sliep zij op de bank.
Hoe bedoel je gastvrij?!

Midden in de nacht schrok Kelly wakker met de boodschap dat er een wild beest in haar bed lag.
Na duizend keer Lisanne wakker gemaakt te hebben besloot Lisanne toch maar te reageren (soort van).
Uiteindelijk heeft Kelly toch maar haar telefoon gepakt om het dier te bekijken, aangezien haar telefoon naast het dier lag en Lisanne weinig tot geen interesse toonde.
En ja hoor, bleek het Aussie te zijn, die kleine doerak (knuffel van Lisanne).

De volgende ochtend bleek dat Kelly slaapdronken was en werden we bediend met een heerlijk Australisch ontbijt.
Het waren 'muffins', een soort zoet gebakken brood, met ei en bacon.
Emma besloot ons deze dag op sleeptouw te nemen en wilde naar een 'art tuin'.
We liepen naar de auto en Kelly wilde wel achter het stuur zitten (aangezien we nog steeds niet weten aan welke kant het stuur zit).
Maar laat ons nog maar niet autorijden hier.

Het bleek in de art tuin niet erg interessant te zijn om te kijken hoe snel geluid gaat enzo.
Gelukkig dacht Emma hier hetzelfde over en konden we er snel vandoor.
See you later alligator!
We besloten om naar National Park te gaan om kangaroos en koala's te bekijken (eindelijk, aangezien we deze nog steeds niet gezien hadden).
We begonnen eerst met een tour door grotten (Crystal Caves) en dat was wel heel leuk.
We stonden buiten te wachten op de gids en opeens gilde en sprong er een chinees over het park, aangezien er een rups op haar voet zat.
Konden ons gedurende de tour niet erg concentreren op de grotten, omdat we de hele tijd de slappe lach hebben gehad door een chinees die de hele tijd door de gids verhaal 'nhhh' deed.

Zaterdagavond werden we weer op het bedrijf afgezet en besloten we om uit te gaan.
We hebben twee uur gewacht op taxi's die niet op kwamen dagen, aangezien ze niet naar het industrieterrein durfde te rijden met een doodlopende weg waar de bandensporen van de verdwenen auto's nog te zien zijn.
Uiteindelijk, na vijf keer het taxi bedrijf in Perth gebeld te hebben, kwam er een taxi aanrijden.
Hij reed erg langzaam dus we liepen er maar naar toe en bleek dat hij op het punt stond om om te keren omdat hij het niet vertrouwde.
Meerderemaals op onze kop gehad dat we op het industrieterrein stonden te wachten van de taxichaffeur, we zouden voorzichtig zijn.
Uiteindelijk, twee uur later, in Perth aangekomen te zijn konden we eindelijk feesten.
We zijn naar de club 'Ambar' gegaan, aangezien daar hardstyle e.d. gedraaid zou worden, wat dus totaal niet aan de orde was.
Kwamen daar binnen, alleen maar rare gappies met rare dansjes.
Nee, dat kennen we in Nederland niet hoor.
Toch bleek het wel leuk te zijn, aangezien we pas 7:00 weer op NAR waren (tegen de taxi chaffeur zeggende dat we gingen werken, omdat onze locatie geheim moet blijven).

Wel merken we dat we 's avonds na onze stage zoveel moeten doen, dus doen we maar niks.
Misschien een volgend stapje om aan te werken naar het volwassen worden.
Ook merken we dat we achter veel zinnen het woordje 'so' zeggen, een soort vertaling van dus. Misschien een ander stopwoordje verzinnen?

Van maandag tot en met vrijdag hebben we stage gelopen.
Lisanne gaat samenwerken met basisscholen en Kelly met Murdoch University.
Beiden produceren we educatiemateriaal, alleen dan op een hele andere manier.

Ook hebben we natuurlijk meegelopen op het bedrijf en dat was geen saaie boel.
1: Er zijn hier hele grote verblijven waar Woylie's loslopen en het is elke dag de bedoeling om een rondje in de verblijven te lopen om de hekken te controleren. Deze verblijven bestaan helaas uit alleen maar bush bush waar ook slangen zitten. Kelly werd de taak opgegeven door een vrijwilliger om een rondje langs het hek te lopen om te kijken of er geen gaten in zaten. Maar dit verliep helaas niet helemaal volgens plan, aangezien de grond onder je voeten belangrijker is i.v.m. slangen. Vier rondes voor niks gelopen dus.
2: We moesten samen Eddie eten geven (struisvogel achter slot en grendel) en besloten snel het hok in te gaan en hem snel weer te peren. Jammer genoeg was 'Eddie' wat anders van plan en besloot naar ons toe te komen. Rennennnnn.
3: Kelly moest van Emma naar de Woylie's en deze water geven en schone dekentjes. Kelly kon dit natuurlijk weer niet alleen en besloot Lisanne erbij te halen. Woylie's slapen overdag gelukkig dus konden wij mooi de hokken in (één Woylie is net een hondje die de hele dag tegen het hok aanspringt als je hem eten brengt).
Wij naar het hondje toe, bakje water neerzetten en één handoekje verschoont omdat we hem niet wakker wilde maken. Leken wel proffesionals.
De volgende Woylie ging echter wat minder voorspoeding.
Kelly zette het bakje water neer en oefende groepsdruk uit op Lisanne om een dekentje (waar de Woylie waarschijnlijk niet in lag) te verschonen. Lisanne pakte het dekentje en de Woylie werd wakker en sprong eruit en sprong tegen alle muren op.
Wij vonden het best wel eng dus renden snel naar de deur, maar die Woylie was zo aan het springen dat hij tegen ons aansprong en het geeneens doorhad.
Laten wij de Woylie's maar niet meer doen de volgende keer.

Ohja, voor de geïnteresseerden, Kelly is een bootcamp begonnen.

Na een aantal dagen op het bedrijf bleek dat we geen chocola meer in huis hadden.
Dit vonden wij erg vervelend, dus besloten om naar het winkelcentrum verderop te gaan.
Helaas beseften wij niet dat dit winkelcentrum 5 km verderop lag en we geen auto hadden.
Eind goed, al goed, uiteindelijk hadden we chocola.

Trouwens, soms vergeten ze onze naam hier, dus worden we maar 'the girls' genoemd en iedereen weet meteen over wie het gaat.

Vrijdag hebben we een workshop gehad met reptielen en slangen, heel erg leuk!

Nu een stukje over onze nieuwe moeder Lizzie, die ons geadopteerd heeft.
Ze is erg lief en bezorgd (we moeten haar elke dag laten weten als we het terrein af gaan en wanneer we weer terug zijn).
Als we terug komen van het uitgaan moet de taxi door het hek rijden om ons stipt voor de deur af te zetten.
Toen wij aan onze stageopdracht werkten in het kantoor van Lizzie hoorden we haar opeens roepen: 'where are my little baby's???'
Ook noemt ze ons 'little night owls' en dat soort dingen haha.
Ja, kunnen erg met haar lachen.
Ook zijn we erachter gekomen dat Kelly en Lizzie veel gemeen hebben, aangezien zij op dezelfde mannen vallen, 'Buff boys' hahaha.

Btw; we zijn afgelopen vrijdag voor een auto wezen kijken en jahoor we hebben er één gekocht. Een 'monster truck' (dat is de naam van onze auto nu), foto volgt maandag! Voelden ons echt als in het programma My Super Sweet Sixteen.

Kelly mocht even een proefritje maken van Lizzie en de jongen van de auto, Lizzie en Lisanne sloegen doodsangsten uit.
Lisanne had van tevoren al gevraagd of ze de auto uit mocht als Kelly ging rijden.
Niet echt gewend aan Kelly's rijstijl blijkbaar.
Erg wennen, dat links rijden.

Gisteravond zijn we nog even op stap geweest in Perth (naar de club Qapitol) en vandaag hebben we lekker geshopt en rustig aan gedaan. Als we onze auto hebben is het eerste wat we gaan doen vissen kopen. Vandaag eindelijk een dierenwinkel gevonden!
Morgen is het weer tijd om hard te lopen en hopelijk wat zon mee te pakken!

See u laterrrrr alligator