Eerste update'tje vanuit Perth
Door: Kelly en Lisanne
30 Augustus 2014 | Australië, Perth
Zoals beloofd, hier ons eerste update'tje vanuit Perth!
Jullie dachten zeker al, die zijn natuurlijk nog steeds in Hong Kong.
Maar niks is minder waar, wij waren bezig met het verwerken van onze eerste rampzalige dagen.
Laten we maar beginnen bij het begin..
Once upon a time..
Woensdag om 1 uur gingen wij de lucht in na een best wel heftig afscheid van onze ouders, vriendinnen en vriend (Gino!!!!!).
Na een vlucht van 18 uur kwamen we eindelijk aan in Hong Kong.
Helaas konden wij niet meer wakker blijven en zijn wij midden op het vliegveld op bankjes in slaap gevallen op onze tassen (moesten van onze ouders onze tassen goed in de gaten houden, dit namen wij erg serieus).
Wij verwachten dat veel chinezen selfie's met ons gemaakt hebben toen we sliepen, aangezien ze allemaal met camera's rond liepen.
Na 8 uur vlogen we verder naar Perth.
Na een vlucht van totaal 34 uur en weinig slaap, kwamen wij eindelijk aan bij ons hostel.
Vanaf hier begon onze nachtmerrie!
Ten eerste gingen wij op zoek naar een huisbaas om in te checken, maar deze bleek in China.
Uiteindelijk vonden wij een medewerker (waarschijnlijk 16 ofzo) die ons kon inchecken.
We waren super moe en konden eindelijk naar onze kamer!
Nou, we kwamen er binnen....
DRAMA!
We kregen eerst onze bedden toegewezen, maar deze waren helemaal bedekt met andermans kleding en spullen.
Daarna kregen we een locker toegewezen (een houten kast die niet op slot kon, waarvan de deur stuk was) waarbij er geen één leeg was.
We keken rond in de kamer en zagen plotseling allemaal mannenkleding (die daar niet hoort) tussen de rotzooi op de grond liggen.. Ohoh.. op internet stond toch nadrukkelijk dat het een vrouwenkamer was voor 6 personen?
Trouwens, waarom moesten we 20 dollar betalen voor een sleutel terwijl er geeneens een slot op de deur zat?
We lieten de moed niet in onze schoenen zakken en liepen hoopvol naar de huiskamer.
Echter troffen we hier twee vechtende jongens aan, de spullen vlogen om onze oren..
Alsof het niet slechter kon worden, waren de WC en badkamer zo vies dat we deze geeneens durfden te gebruiken.
Gelukkig kwamen we een Nederlandertegen (jaja uit Rijnsburg nog wel) die ons gerust kon stellen.
Uiteindelijk toch gaan slapen, met onze kleren aan, in een één persoonsbed.
We hadden er weinig vertrouwen meer in en hebben uit wanhoop contact opgenomen met onze stagebegeleidster (Lizzie). We hadden gevraagd om zo snel mogelijk met ons naar nieuwe huisvesting te zoeken en we kregen meteen de reactie om ons gelijk te komen ophalen.
Ze was erg bezorgd, maar we bleven de 'harde kern' en bleven.
Na 42 uur bijna niet geslapen te hebben, vonden de jongens het nodig om het licht 's nachts aan te doen, te schreeuwen en muziek te draaien.
De volgende dag wilden we zo snel mogelijk weg uit het hostel.
We wilden namelijk naar de Macdonalds gaan om daar op Wifi te zoeken naar nieuwe huisvesting.
Om 7 uur 's avonds bereikten wij eindelijk de Macdonalds, omdat we werden afgeleid door alle activiteiten in Perth.
Wel als twee verzopen katjes uiteraard, want het regende pijpenstelen.
We wilden zo lang mogelijk weg blijven, zodat we niet naar het hostel hoefden.
In de tussentijd hadden wij contact met Lizzie die ook huisvesting voor ons zocht.
Later op de avond, rond 9 uur, kregen wij het goede nieuws dat we een nacht bij vrienden van de zoon van Lizzie konden verblijven! Eindelijk!
Haar zoon en een huisgenoot kwamen ons rond 10 ophalen en we reden direct naar het hostel om onze koffers te halen.
Het huis waar we aankwamen was super groot en we hadden een lekker king size bed.
Eindelijk konden we douchen (hadden we ook al drie dagen niet meer gedaan trouwens) en hadden een goede nachtrust.
Vanochtend kwam Lizzie ons om half 11 ophalen en dit was ook de eerste keer dat we haar in het echt ontmoetten.
Ze liep gelijk naar ons toe en gaf ons een dikke knuffel.
We dachten 'be apples'.
Ze was erg bezorgd om ons geweest en voelde zich erg schuldig.
Eerst gingen we samen lunchen en werden we volgepropt met fruit, want we moesten wel gezond eten van Lizzie.
Vervolgens vetrokken we naar onze eerste afspraak, wat drie kwartier rijden was.
We kwamen aan in de achterbuurt van West-Australië, met huizen die van top tot teen waren omringd met hekken, om de inwoners te beschermen.
We reden langs het huis, maar Lizzie zei meteen: rij maar door haha. Het tweede huis werd er niet veel beter op.
We kwamen aan in een best mooie wijk, maar nadat we een uur voor het huis stonden te kloppen, vieze haren op de grond zagen en we niet met onze schoenen in de kamer mochten kijken, dachten we nehhh.
We waren ten einde raad, nadat Lizzie nog een aantal mensen had gebeld voor huisvesting.
Toen kwam het idee...
Lizzie bedacht opeens dat een aantal lege kantoortjes in NAR (Native Animal Rescue, onze stageplek) een oplossing konden bieden.
Ze nam contact op met medewerkers van NAR om hun reacties te peilen.
In het bedrijf zijn een keuken, wc's en douches aanwezig.
Het enige probleem was een bed..
We zijn dan ook meteen nadat de beslissing was genomen een king size bed gaan kopen bij een beddenwinkel en deze wordt maandag bezorgd.
Lizzie vond dat het tijd werd voor ons om te gaan genieten en het nachtleven te ontdekken (waar we op dit moment niet erg veel zin in hadden).
Daarom stelde zij voor dat we lekker een paar nachten in een hotel zouden verblijven.
En hier zitten we dan, in een 5 sterrenhotel in het centrum van Perth, inclusief zwembad en beide een groot twee persoonsbed.
Eindelijk kunnen we een beetje tot rust komen en we kunnen weer uitkijken naar de volgende 5 maanden!
Cheers Kelly en Lisanne
Nog een paar weetjes voor jullie op een rijtje:
- Als de stoplichten op groen springen maken deze 'starwars' geluiden.
- Pas op, want het is hier normaal dat chinese vrouwtjes hun vingers in je mayonaise steken (misschien wel omdat alles hier duur is?) terwijl je aan het eten bent.
- Kangaroos lopen hier niet over straat!!!!
- Als je iemand de hand schudt om deze te bedanken, wordt je vierkant uitgelachen.
P.S. we hebben besloten twee 'housemates' aan te schaffen, twee vissen.
Jullie dachten zeker al, die zijn natuurlijk nog steeds in Hong Kong.
Maar niks is minder waar, wij waren bezig met het verwerken van onze eerste rampzalige dagen.
Laten we maar beginnen bij het begin..
Once upon a time..
Woensdag om 1 uur gingen wij de lucht in na een best wel heftig afscheid van onze ouders, vriendinnen en vriend (Gino!!!!!).
Na een vlucht van 18 uur kwamen we eindelijk aan in Hong Kong.
Helaas konden wij niet meer wakker blijven en zijn wij midden op het vliegveld op bankjes in slaap gevallen op onze tassen (moesten van onze ouders onze tassen goed in de gaten houden, dit namen wij erg serieus).
Wij verwachten dat veel chinezen selfie's met ons gemaakt hebben toen we sliepen, aangezien ze allemaal met camera's rond liepen.
Na 8 uur vlogen we verder naar Perth.
Na een vlucht van totaal 34 uur en weinig slaap, kwamen wij eindelijk aan bij ons hostel.
Vanaf hier begon onze nachtmerrie!
Ten eerste gingen wij op zoek naar een huisbaas om in te checken, maar deze bleek in China.
Uiteindelijk vonden wij een medewerker (waarschijnlijk 16 ofzo) die ons kon inchecken.
We waren super moe en konden eindelijk naar onze kamer!
Nou, we kwamen er binnen....
DRAMA!
We kregen eerst onze bedden toegewezen, maar deze waren helemaal bedekt met andermans kleding en spullen.
Daarna kregen we een locker toegewezen (een houten kast die niet op slot kon, waarvan de deur stuk was) waarbij er geen één leeg was.
We keken rond in de kamer en zagen plotseling allemaal mannenkleding (die daar niet hoort) tussen de rotzooi op de grond liggen.. Ohoh.. op internet stond toch nadrukkelijk dat het een vrouwenkamer was voor 6 personen?
Trouwens, waarom moesten we 20 dollar betalen voor een sleutel terwijl er geeneens een slot op de deur zat?
We lieten de moed niet in onze schoenen zakken en liepen hoopvol naar de huiskamer.
Echter troffen we hier twee vechtende jongens aan, de spullen vlogen om onze oren..
Alsof het niet slechter kon worden, waren de WC en badkamer zo vies dat we deze geeneens durfden te gebruiken.
Gelukkig kwamen we een Nederlandertegen (jaja uit Rijnsburg nog wel) die ons gerust kon stellen.
Uiteindelijk toch gaan slapen, met onze kleren aan, in een één persoonsbed.
We hadden er weinig vertrouwen meer in en hebben uit wanhoop contact opgenomen met onze stagebegeleidster (Lizzie). We hadden gevraagd om zo snel mogelijk met ons naar nieuwe huisvesting te zoeken en we kregen meteen de reactie om ons gelijk te komen ophalen.
Ze was erg bezorgd, maar we bleven de 'harde kern' en bleven.
Na 42 uur bijna niet geslapen te hebben, vonden de jongens het nodig om het licht 's nachts aan te doen, te schreeuwen en muziek te draaien.
De volgende dag wilden we zo snel mogelijk weg uit het hostel.
We wilden namelijk naar de Macdonalds gaan om daar op Wifi te zoeken naar nieuwe huisvesting.
Om 7 uur 's avonds bereikten wij eindelijk de Macdonalds, omdat we werden afgeleid door alle activiteiten in Perth.
Wel als twee verzopen katjes uiteraard, want het regende pijpenstelen.
We wilden zo lang mogelijk weg blijven, zodat we niet naar het hostel hoefden.
In de tussentijd hadden wij contact met Lizzie die ook huisvesting voor ons zocht.
Later op de avond, rond 9 uur, kregen wij het goede nieuws dat we een nacht bij vrienden van de zoon van Lizzie konden verblijven! Eindelijk!
Haar zoon en een huisgenoot kwamen ons rond 10 ophalen en we reden direct naar het hostel om onze koffers te halen.
Het huis waar we aankwamen was super groot en we hadden een lekker king size bed.
Eindelijk konden we douchen (hadden we ook al drie dagen niet meer gedaan trouwens) en hadden een goede nachtrust.
Vanochtend kwam Lizzie ons om half 11 ophalen en dit was ook de eerste keer dat we haar in het echt ontmoetten.
Ze liep gelijk naar ons toe en gaf ons een dikke knuffel.
We dachten 'be apples'.
Ze was erg bezorgd om ons geweest en voelde zich erg schuldig.
Eerst gingen we samen lunchen en werden we volgepropt met fruit, want we moesten wel gezond eten van Lizzie.
Vervolgens vetrokken we naar onze eerste afspraak, wat drie kwartier rijden was.
We kwamen aan in de achterbuurt van West-Australië, met huizen die van top tot teen waren omringd met hekken, om de inwoners te beschermen.
We reden langs het huis, maar Lizzie zei meteen: rij maar door haha. Het tweede huis werd er niet veel beter op.
We kwamen aan in een best mooie wijk, maar nadat we een uur voor het huis stonden te kloppen, vieze haren op de grond zagen en we niet met onze schoenen in de kamer mochten kijken, dachten we nehhh.
We waren ten einde raad, nadat Lizzie nog een aantal mensen had gebeld voor huisvesting.
Toen kwam het idee...
Lizzie bedacht opeens dat een aantal lege kantoortjes in NAR (Native Animal Rescue, onze stageplek) een oplossing konden bieden.
Ze nam contact op met medewerkers van NAR om hun reacties te peilen.
In het bedrijf zijn een keuken, wc's en douches aanwezig.
Het enige probleem was een bed..
We zijn dan ook meteen nadat de beslissing was genomen een king size bed gaan kopen bij een beddenwinkel en deze wordt maandag bezorgd.
Lizzie vond dat het tijd werd voor ons om te gaan genieten en het nachtleven te ontdekken (waar we op dit moment niet erg veel zin in hadden).
Daarom stelde zij voor dat we lekker een paar nachten in een hotel zouden verblijven.
En hier zitten we dan, in een 5 sterrenhotel in het centrum van Perth, inclusief zwembad en beide een groot twee persoonsbed.
Eindelijk kunnen we een beetje tot rust komen en we kunnen weer uitkijken naar de volgende 5 maanden!
Cheers Kelly en Lisanne
Nog een paar weetjes voor jullie op een rijtje:
- Als de stoplichten op groen springen maken deze 'starwars' geluiden.
- Pas op, want het is hier normaal dat chinese vrouwtjes hun vingers in je mayonaise steken (misschien wel omdat alles hier duur is?) terwijl je aan het eten bent.
- Kangaroos lopen hier niet over straat!!!!
- Als je iemand de hand schudt om deze te bedanken, wordt je vierkant uitgelachen.
P.S. we hebben besloten twee 'housemates' aan te schaffen, twee vissen.
-
30 Augustus 2014 - 16:12
Harold De Vries:
Bekijk het positief, vanaf nu kan het allleen maar beter worden.
Ga nu maar lekker genieten.
Groetjes Harold -
30 Augustus 2014 - 16:26
Ellis:
Nou.....t avontuur is een echt avontuur dus.
Geniet maar ff lekker van de luxe.
Heel veel plezier . -
30 Augustus 2014 - 16:42
Yvonne:
Nou, dames jullie hebben het wel voor jullie kiezen gekregen. Knap hoor hoe jullie ermee om zijn gegaan. Vanaf nu lekker genieten!! Liefs yvonne -
30 Augustus 2014 - 16:45
Mellie:
Oooow kells wat hebben jullie het getroffen... Heb dit stiekem wel met een lach zitten lezen, zie namelijk helemaal voor me hoe jij dingen zegt haha! Hopelijk gaat het jullie vanaf nu alleen maar meezitten, have fun en be careful girls! Jullie worden gemist hier!! Xxxxxx -
30 Augustus 2014 - 17:14
Esther:
Poeh! Wat een begin.... Maar dan kan het alleen maar beter worden. Gelukkig hebben jullie elkaar. Vanaf nu kan het echte avontuur dus beginnen! -
30 Augustus 2014 - 22:42
Chan :
Ow kel ongelooflijk hahaha..gelukkig hebben jullie het nu beter.
geniet van die paar dagen in het hotel haha.
Wel fijn dat je stage begeleider zo lief is.
en indd geweldig om dit te lezen verheug me op de rest.
xxjes ps we hebben je al gemist hoor vandaag op werk. -
03 September 2014 - 07:02
Jannie Van Der Wal:
Lieve meiden, pff dat was niet echt een vlekkeloos begin van jullie trip te noemen!
Maar kranig staande gehouden hoor, petje af!
Vanaf nu gaat het tij keren en gaan jullie het leven daar omarmen, maak er iets moois van samen.
Heel veel plezier, groetjes en liefs van de Wallie-family. xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
