Kangaroopies, birthday, tattoos, beaches & tawny’s

Laat ik maar bij het begin beginnen (jaja, ons ontslag komt later in de blog, no worries ;) ). Op dinsdag 7 oktober was het dan zover: ik en Lisanne werden beide moeder van twee lieve kleine schattige baby kangaroopies (ja, zo noemen ze kangaroos op ons bedrijf in Aussie (voornamelijk Lizzie haha)). Ik kreeg een lief schattig meisje die een beetje ziek was en de naam Boeffie kreeg. Lisanne kreeg een lief knulletje die de naam Joey kreeg (baby marsupials, = buideldieren, worden hier Joeys genoemd). Ze zijn erg schattig maar soms ook best wel vervelend, dus vandaar dat mijne de naam Boeffie kreeg. Eigenlijk deze hele maand dat we ze hebben zijn ze omstebeurt ziek. Erg sneu, maar het gaat nu al wat beter. Soms heeft Boeffie nog wel eens een woedeaanval en wil uit de pouche (= kussensloop, als vervanging van de buidel van de moeder). Ze gaat net zo lang vervelend doen totdat ze eruit komt en dan mag ik haar niet meer oppakken want anders gaat ze ervandoor. Toch is ze ook best lief en komt ze me achterna als ik door de gang loop. Ook sporten we samen, aangezien ze losloopt en op me wil gaan zitten of in m’n kleren wil kruipen, omdat ze in een pouche wil (zie foto). Errrrug grappig. Zo zie je maar, we doen alles samen haha. Het is de bedoeling dat we ze vijf keer per dag melk geven uit een flesje en toiletteren (dit is vaak een vieze bedoeling). We zijn erg blij met ze, ook al moeten we er elke ochtend 7 uur uit om ze hun bottle’tje te geven.

Donderdag 9 oktober zijn we langs de tattoo shop Abandoned Art geweest om een afspraak te laten maken om een tattoo te zetten. Ik wilde graag de tekst ‘Live Out Loud’ met vogeltjes op mijn ribben. Ik maakte een afspraak voor zaterdag 18 oktober, de dag voor mijn verjaardag, aangezien ik de tattoo van mijn ouders kreeg. Erg leuk! Voorderest zijn we deze week naar de club Tiger Lil’s geweest en zaterdag middag naar de suburb Swan Valley. We zijn naar een chocolat factory geweest (met gratis chocolade mmmm) en naar een wijnproeverij (jammer genoeg waren we met de auto). Gelukkig heeft een vrijwilliger ons aangeboden ons een keer te brengen zodat we lekker een paar wijntjes kunnen drinken!

Nou, zaterdag 18 oktober was het eindelijk zover: TATTOO! Ik was super zenuwachtig en Lisanne moest rijden aangezien ik waarschijnlijk niet erg goed op de weg zou letten haha. Heb zowat aan iedereen die ik kende met een tattoo gevraagd of het pijn deed. Gelukkig vertelde een wijze bron met dat ik geen pijn zou hebben, maar ik was nog niet helemaal overtuigd. Aangezien ik de volgende dag 20 zou worden hadden we een hostel in de stad geboekt en van tevoren Lizzie even een sms’je gestuurd. Ik schreef gewoon een aardig sms’je dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over ons en de auto in de stad (ze wil dat we veilig zijn) en dat ik even een tattoo’tje ging laten plaatsen. Krijg ik terug: ‘I hope it really HURTS!!! You crazy woman’. Hahaha, zo gaat dat dus in Aussie. Een vrijwilligster zou een dagje op onze baby’s passen. Om weer even op een eerder punt terug te komen, ik ging dus heel zenuwachtig naar de tattoo shop en had om 13:00 een afspraak. Het zou ongeveer een uurtje duren. We waren een kwartiertje te vroeg en kwamen binnen: bomvol! Lekker dan, lig ik daar straks tussen dacht ik nog. We wachten even in de wachtruimte en een aardige jongeman kwam me ophalen en zou mijn tattoo zetten. Hij had de sample af en laten zien zodat ik nog aanpassingen kon laten doen. Ik had al een gave lettertype uitgekozen en hij had drie vogeltjes getekend, waarvan ik er twee koos. Hij maakte de tattoo klaar en zette hem een paar keer op mijn ribben totdat hij naar m’n zin zat. Na drie pogingen zat hij perfect (drie keer scheepsrecht) en mocht ik plaatsnemen. Eerst zei hij dat het best wel pijn kon doen (gelukkig was ik nog niet zenuwachtig) en zette hij een klein stukje van mijn tattoo. Hij begon achteraan, dus bij de kant bij mijn rug, en ik kreeg echt zo’n achtbaangevoel in m’n buik. Op dat punt had ik me dus een beeeetje aangesteld haha. Uiteindelijk werkte hij door naar de voorkant, dus meer naar mijn buik en toen kneep ik hem wel eventjes. Heb me voor de rest voorbeeldig gedragen hoor, daar niet van (zie foto). Nadat hij gezet was mocht ik hem in de spiegel zien en vond hem super vet! Helemaal blij. Hij deed er wat zalf en een plastic’je op en toen was ik alweer klaar. Eenmaal bij de auto aangekomen zag ik alweer een sms’je van m’n moeder of alles goed ging, natuurlijk niet meteen wat terug sturen, even laten zweten hahaha. Na de tattoo shop vertrokken we richting het hostel en we reden op zich best snel goed in de richting van Perth voor de verandering. Echter konden we het hostel niet vinden en zijn we er vier keer langsgereden aangezien het verscholen zat in een soort winkel. Toen we het eindelijk gevonden hadden was het tijd om de auto te parkeren, maar ze hadden geen parkeerplaats. Met behulp van instructies de dichtstbijzijnde parkeerplaats zoeken, nou niks hoor. We zijn drie keer terug naar het hostel gereden omdat we het niet konden vinden (hebben hier een uur overgedaan) en uiteindelijk besloot de eigenaar ons maar een keer te brengen. Wij erachteraan rijden, mochten we opeens naast het hostel staan aangezien we dan nog maar voor 1,5 uur hoefden te betalen. Lekker dan. De eigenaar liet ons nog wel even de parkeerplaats zien (waar we dus zes keer langsgereden zijn en wat dus niet op een winkelcentrum leek zoals ze zeiden). Ook zou je om de twee uur de auto moeten verplaatsen want het was maar twee uur gratis parkeren.. Handigggg. We vroegen aan de eigenaar nog even waar een supermarkt en drankwinkel was, zegt hij: ‘je mag geen drank drinken in het hostel’, wat is deze? Vervolgens gingen we maar even boodschappen doen aangezien we nog maar een half uur hadden voordat de winkels dicht gingen en we dus aardig door moesten lopen. Uiteindelijk nog een all-in supermarktje gevonden, aangezien de rest dicht was. Daarna zijn we naar het hostel gegaan en ging een oudere man ons eten helemaal klaarmaken. Nou dankjewel haha. We zaten op de kamer met twee Chinese meisjes, dus nog wat leuke selfies met ze gemaakt toen ze sliepen hahaha (zie foto). Na het eten begonnen we ons klaar te maken voor het stappen onder het genot van een drankje. Ook kon ik mijn plastic’je van mijn tattoo halen en het zag er super vet uit! (zie foto) Ik koos ervoor om die avond met een jurkje en hoge hakken te stappen, maar dit bleek achteraf toch niet zo’n puik plan, aangezien Kel te diep in het glaasje gekeken had hahahaha. Je wordt maar één keer 20 mam! We zijn die avond weer naar de gayclub Connections geweest en hebben echt een super avond gehad! Super leuke homo’s ontmoet. Ook was er een soort show en de jongens werden helemaal wild hahaha. We waren best vroeg thuis en werden helaas om 8 uur ’s ochtends gewekt door de vader van de chineesjes die super hard praatte en onze kamer in kwam. Ook moeders was van de partij en liep constant in en uit. Laat ons even RUSTIG slapen man, ook al lukte dit niet echt haha. EINDELIJK kon ik de cadeautjes uitpakken die mijn ouders in m’n koffer hadden gedaan en ik pas op mijn verjaardag mocht uitpakken. Ik keek zowat elke dag onder m’n bed en zei tegen Lies: ‘heb echt zin om m’n cadeautjes open te maken’. Het was een bikini die ik heel graag wilde en een ibiza handdoek! Super leuk! Toen we het hostel verlieten kwam de oudere man die ons eten had klaargemaakt ons nog achterna, aangezien hij zei dat hij een birthday cake voor me gebakken had (ben erachter gekomen dat je taart hier cake noemt i.p.v. pie want dat snappen ze niet). Wij weer naar binnen en lekker taartje met een katertje naar binnen werken haha. Uiteindelijk was het toegestaan om het hostel te verlaten en gingen we lekker naar huis. We wachtten op onze baby’s en bleven lekker een dagje in bed hangen. ’S Avonds gezellig met Paukie en Essie geskypt!! Jamjammmm. Kortom, super leuke verjaardag gehad! Met dank aan mijn verzorgertje Lies haha.

Toen was het alweer maandag 20 oktober en gingen we lekker mee met de boot het meer op. Een paar vislijn bucketjes legen aka zonnen haha. Ook waren mijn eerste kaarten die ik naar m’n vriendinnetjes en familie had gestuurd binnen. Ohja, deze week hadden we tevens een probleempje met ons geliefde auto’tje, aangezien een bandje weer heerlijk lek was. Wij Lizzie bellen, jahoor een vrijwilliger, Mike, moest het reservebandje er maar even onder zetten. Nou die band was dus veeeel kleiner dan de anderen, dus we moesten maar even een garage’tje pakken. De eerste had onze banden niet, wij balen aangezien het al vrijdag was en we dit weekend wel graag even wat leuks wilden doen. De tweede garage had onze banden gelukkig wel en onder wat groepsdruk van de autofixer kocht Liz maar vier nieuwe bandjes haha. Aangezien mijn laptop ook gecrasht was, lieten we deze ook maar meteen maken. We hadden nog wat tijd over, dus besloten maar een uurtje te shoppen. Super leuke jurkjes gekocht! We waren of course niet van plan terug naar het bedrijf te lopen. Gelukkig waren we op tijd terug en moesten we nog even wachten tot onze auto gemaakt was. De volgende dag zijn we naar Perth zoo geweest en was super leuk. Veel typisch Australische dieren gezien. De Black Cockatoos zijn typisch West Australische dieren. Ohja, na Perth zoo vonden we wel dat we nog een shopdagje verdiend hadden. Nog wat leuke jurkjes en shirtjes gescoord! ’s Avonds zijn we voor de verandering weer een keertje naar Tiger Lil’s geweest en zondag weer heeeerlijk de hele dag niks gedaan!

Maandag kon ik eindelijk mijn laptop ophalen aangezien beide pinpassen het niet deden.. Ook kon ik gelukkig weer films en series kijken, want we hebben hier geen tv.. Ook zijn we weer mee geweest op de boot en het was super lekker weer! Lekker gezond en beetje bruiner geworden! Nou, nu komt het verhaal hoor.. We hadden mail terug van een kebapshop waar we voor gesolliciteerd hadden. De grap begint hier al: zie je al twee blonde Nederlandse meisjes met een petje in een kebapshop staan? Don’t think so. We kwamen daar aan en de eigenaar was echt zo’n schattig klein mannetje. Hij had echter iemand nodig voor shisha’s aanmaken en daarvoor waren wij blijkbaar niet geschikt. Ook had hij maar één iemand nodig. Nou, daar begon het hoor.. Hij begon HELE verhalen te vertellen dat hij gister naar het casino was geweest en dat hij met een vrouw meeging waartegen hij had gezegd dat hij geen huis had en op straat leefde, nou hij ging helemaal stuk. Toen liepen ze naar buiten en liep hij naar z’n BMW en toen snapte ze er niks meer van. Hij lachen joh. Wij maar een beetje meelachen. Zo ging het nog wel een uurtje door. Ook vertelde hij dat als je iemand belt je in elke zin drie keer ‘Fuck’ zegt, ook tegen je werknemers haha. Vervolgens vroeg hij of we Turkse thee en shisha wilden. Wij buiten zitten, komt hij er bij zitten met ze shisha’tje. Ja, zo gaat dat dus in Aussie he. Normale gang van zaken hier. Uiteindelijk wilden we toch echt naar huis en zijn we, jawel zonder TomTom, best snel thuisgekomen in het donker. We konden bij een ander café van hem in Scarborough solliciteren, want daar hadden ze misschien nog mensen nodig. Prima. Dit weekend was ik een beetje ziek en zijn we naar Scarborough geweest om te solliciteren. Ook daar hadden ze jammer genoeg geen mensen nodig. Was trouwens ook een kebapshoppie. De volgende dag zijn we toch nog lekker naar het strand geweest en mijn gezicht was super erg verband. Laat m’n moeder en Lizzie het maar niet merken. ’s Avonds zijn we naar Coconut club in Subiaco geweest en het was niet zo’n leuke club. Die is definitief van ons lijstje geschrapt, al die ‘Ozzies’ met hun rare dansjes. De volgende dag hebben we nog wat CV’tjes gedropt bij Hillary Harbour. Toen ik Mike op het bedrijf tegen kwam tijdens het fixen van het internet, denk ik dat hij waarschijnlijk dacht dat ik gehuild had, aangezien mijn ogen helemaal rood waren van het verbranden. LOL. Ik kan nu ook eindelijk zeggen dat ik bruin ben haha (Nienke Latten). Ook hadden we deze avond een deadline’tje te halen and we accomplished our mission.

De volgende week was alweer begonnen en we hadden weer mail van een bedrijf gehad. Het was een Nederlands café in Welshpool. Zouden we dan nu eindelijk kans maken? We kwamen aan en werden verwelkomt door de manager (de dochter van een Nederlandse eigenaar). Niemand sprak naast de eigenaar Nederlands, dus dat was wel een voordeel voor ons. Na weer een raar sollicitatiegesprek waarbij telkens werd gezegd door de manager: ‘nou, ik ben hier niet goed in, stel jij maar vragen pap’, werden we eindelijk aangenomen! Hard work pays off dachten we haha. De volgende dag zouden we uiteten gaan om het te vieren. Trouwens, we gaan elke twee weken naar een chinees om onze nagels te laten doen (Shellac) en bij elke nagellakkleur die we kiezen zegt ze: ‘nice colour hah’ en ‘different’. Elke keer weer opnieuw. Ook hebben we vaak de slappe lach, omdat de eerste keer dat we daar kwamen ze vroeg of we water wilden, dus wij nehh. Nu vraagt ze het nooit meer, maar Lies had dus een keer heel erg dorst toen haar nagels gedaan werden, dus begon keihard te lachen. Dit ging dus nog 5 minuten zo door en snapte later pas waarom ze zo moest lachen, omdat ze weer aan dat watertje dacht. De laatste keer stond er een flesje water in het raamkozijn, nou daar gingen we weer hoor. Matigggg.

Dinsdag gingen we eindelijk heerlijk uiteten. We bestelden een steak, ribs en patat, zo lekker! Hadden we echt naar uitgekeken. Donderdag was het even lekker ‘touch up’ time voor m’n tattoo en werkte Murphy hem nog een beetje bij. Dit keer was het wat pijnlijker maar hij was zo klaar. Hopen dat hij over twee weekjes helemaal perfect is! Donderdag was het voor mij een beetje een pechdag, aangezien ik allereerst door een rode mier gebeten werd. Vervolgens wilde ik een watertuinbroekpak aantrekken, voel ik opeens iets glibberigs bewegen onder m’n voet! Dus ik heel snel dat pak uittrekken, want ik dacht dat er een slang in zat! Gaat een vrijwilligster het pak uitkloppen, valt er een kikker uit. Lekker dan, schrok zo erg! Daarna dacht ik even leuk de Tawny’s een muis te voeren met een tang, maar er was een nieuwe Tawny in het verblijf. Dus ik eentje op de grond voeren en ik sta op, vliegt er opeens eentje keihard op/tegen m’n gezicht aan en krabte me! Lies hoorde in de verte keihard TOK, dus zij komt aanrennen en ik wegrennen bij dat beest. Hij viel me gewoon aan die engnek. Lies lachen natuurlijk, ja, nu staan we quitte aangezien de Corella ‘Cruella’ haar al een keer had aangevallen. Was achteraf wel een grappig gezicht haha.

Het weekend was het zover hoor, onze eerste werkdag! Spannendddd! We zouden elke week twee dagen werken, één dag van 7:00 tot 14:30 en de andere dag van 7:00 tot 13:00. We moesten rond 5 uur op, aangezien we om 6:00 weg moesten, omdat er nog weleens file kon staan. We waren aardig brak. We waren er een half uur te vroeg en besloten maar naar binnen te gaan. We kregen een schortje en hadden speciaal wat zwarte kleding gekocht voor werk. We begonnen met koffie maken, maar aangezien ik dat nog nooit gedaan had mocht ik wat anders doen. Daarna begonnen we met broodjes maken en moest ik meelopen met een meisje in de ochtend. Lisanne mocht met een meisje meelopen en koffie maken. Toen ik even niks te doen had moest ik een koffie en orange serveren. Nou, je raadt het al, het was een bordje orange i.p.v. een glas. Zie ik eruit alsof ik kan serveren? Niet echt nee haha. Quote ala Koen: ‘je bent lomp’ hahaha. Op een gegeven moment zou het spits worden rond lunchtijd en zegt dat meisje ja je moet klanten helpen, ik sta wel naast je om je te helpen. Nou prima, daar begon het hoor. Ik sta daar een beetje klantjes te helpen, kon ik er niks van verstaan. Ik heb wel duizend keer ‘sorry?’ gezegd. Even later krijgen we gewoon een plakkertje met ‘in training, thank you for your patience’ op. Hahahaha. Nou, dat zegt wel genoeg toch? Werden zo in het diepe gegooid. Op een gegeven moment stond ik alleen en ik kon het Australische accent echt even niet handelen. Gelukkig kwam een jongen me uiteindelijk helpen. Het was meer een take away dan een cafeetje. Het ging gelukkig wel steeds beter. Wel natuurlijk nog even m’n handje verbrand. Ik vergat nog weleens wat, vroeg ik: ‘wilt u er kaas bij?’, vergat ik het erop te doen. Super slim natuurlijk. Ook verstond ik soms iets niet en deed ik maar wat ik verstond. Hoofdrekenen is ook niet m’n sterkste vak heb ik deze dag weer gemerkt. Ook moest ik 59 dollar afrekenen, zeg ik 95 dollar, zegt die vrouw nee dat kan niet kloppen. Dus ik het opnieuw uitrekenen en het laten zien, zegt ze ja, 59 dollar bedoel je. Mogguh Kel. Gelukkig was het uiteindelijk lunchpauze, een kwartiertje, op een werkdag van 7:00-15:00. Waren kapot, je blijft maar bezig, echt een gekkenhuis. Op den duur werd het wat rustiger en konden we wat meer relaxen. Toch moest er schoongemaakt worden en vroegen we maar aan iedereen of we ze konden helpen want wisten niet wat we moesten doen anders. Op een gegeven moment was het half 3 en wisten we niet wat we moesten doen. Konden de manager ook niet vinden. Even later zien we de eigenaar, van 75 ongeveer, en komt naar ons toe. Vraagt die: ‘hoe vinden jullie het gaan?’ Dus wij: ‘ja ging wel goed’. Zegt die: ’ja jullie hebben niet veel ervaring he’. Dat hoefde ook niet en hadden we btw van tevoren aangegeven. Dus wij: ‘nee’, zegt die: ‘ja jullie kunnen geen worst snijden dit dat’, dus wij: ‘nee’ (heeft niemand ons ook gevraagd om te doen of laten zien). Dus hij maar de hele tijd herhalen dat we niet veel ervaring hadden, zegt hij op een gegeven moment: ‘ja jullie kunnen nog wel een keer komen eten’. Hieruit constateerden we dat we de volgende dag niet meer hoefde te komen en ontslagen waren. Echt heeel raar hahaha. We kregen ons geld en kochten nog wat Nederlandse producten en mochten er weer vandoor gaan. Huppakee, raarste ontslag ooit! Dat was ons ‘fired’ verhaal.

Zaterdag zijn we naar Whiteman Park geweest, een soort dierentuin met allemaal shows. Je kon de dieren ook ‘aaien’ tijdens deze shows. Heel erg leuk om te bezoeken en hier nemen we onze ‘familie’ ook zeker mee naar toe! (Mijn moeder, oma, broertje en Gino noemen we hier tegenwoordig maar ‘familie’) ’s avonds zijn we naar een feestje van Kalimero en z’n matties geweest. Kalimero heet eigenlijk Pablo aka Arthur, maar wij noemen hem Kalimero, omdat hij op dat kuiken met die eierdop van die tv serie van vroeger leek. Was erg gezellig en weer nieuwe vrienden gemaakt! Zondag zijn we weer lekker naar het strand geweest, was 36 graden woehwoeh. Zie je ons in December al op het strand in de zon liggen? ;)

Dit was het wel weer even tot nu toe, jammer genoeg.

Hier nog even wat weetjes voor het slapen gaan:
x 80% van de mensen in Nederland is besmet met Toxoplasmose (ja, kijk maar uit, hier doe ik mijn project over).
x Een Tawny wordt ook wel een Frogmouth genoemd, omdat ze een kikker mond hebben.
x Charlie is een Tawny.

Ik had er meer bedacht, maar ben ze weer vergeten. C u later alligatorrrrr!